“მკვლელის ჰიგიენა” (წიგნი სიყვარულის იზოლირებაზე , ასევე მარადიულობის მოკვდინებაზე)

80/83 

წიგნის კითხვისას რამოდენიმეჯრე გადავხედე სათაურს, ვიფიქრე ყდა ხომ არ აერიათთქო, მაგრამ არა დასასრულში ხვდები , რომ სწორი მისამართზე მოხვედი. თავიდან  დავიწყე ისეთი წინადადებების მონიშვნა , როგორებიცაა “ვწუხვარ,  ძვირფასო ერნსტ, ჯერ არ მოვმკვდარვარ ”  ” -რომ ვიცოდე , რაზე ვფიქრობ, მგონი, მწერალიც არ გავხდებოდი”  ასევე მეღიმებოდა  პრეტექსტატ ტაშ ზე, ამდენი “ტ” ერთად და მიყოლებით არსად წამიკითხავს, მაგრამ დაახლოებით წიგნის ნახევრიდან  მივხვდი , რომ აქ იწყებოდა ის, რასაც ასე უმოწყალოდ გაჰყვიროდა სათაური.

წიგნი 83 წლის მომაკვდავ მწერალზეა, რომელიც გადაწყვეტს რომ მისი ცხოვრების ბოლო დღეებში გადაწყვეტს  ჟურნალისტებს აჩუქოს ინტერვიუ . ის  არწმუნებს(თავგზას უბნევს)  მათ იმ ჭეშმარიტებებში რაც  მისი ოთახის მიღმა არარეალურია და ამით ცდილობს დაამციროს, აარიდოს ისინი თავის(თავიანთ) შინაგან სამყაროს, მაგრამ ერთ ერთი მამაცი  მადმუაზელი შეძლებს უხამს მწერალს გახადოს ტონიანი ჯავშანი და იხსნას  17 წლის ბიჭუნა, 67 წლიანი ტყვეობისაგან .

მარტოობის 67 წელი? სიბნელე? ბევრი საკვები ? ბევრი ფული ? კი ეს ყელაფერი პრეტექსტატ ტაშს ბლომად აქვს.  მისი აღწერა და მისი გარემო იმდენად შემზარავია, რომ შეიძლება ერთ ერთი პერსონაჟივით თქვენც გული აგერიოთ, ასევე ვეგეტარიანელებს არ გირჩევთ იმ მომენტების გულისყურით წაკითხვას, თორე წიგნს უსათუოდ მოსვრით.

ვისაც გიყვართ  ენამახვილი ხალხი ეს წიგნი მათთვისა , დამიჯერეთ ბევრჯერ გაგეღიმებათ, მაგრამ ბოლოსკენ ეს ღიმილი სახეზე შეგახმებათ და იკითხავთ ” რატომ?” “რატომაა ყველაფერი ასე აბსურდულად მოწყობილი?” წიგნის მთავარი გმირი ბევრ ჭეშმარიტებას ამბობს, მაგრამ მისი სამყარო ილუზიურია, არარეალური  და კარგახნისწინ წყალში დამხრჩვალი. მისი ყოველი მეორე წინადადება მიუღებელია ყურებისთვის და თუ  არ გაქვთ ყვერები, მაშინ ძალიან ცუდად გექნებათ საქმე.

ბევრი სიმბოლო არის დამალული მის ასაკში, მისი მწერლობის ქრონოლოგიაში, მისი წიგნების რაოდენობაში, ვიზიტების თარიღსა(17) და ქალების რაოდენობაში.  პირადად ასეთ ქალთმოძულეს(კაცთმოძულეს) არასდროს შევხვედრივარ, არცერთ ნაწარმოებში და იმედია აღარც გადავაწყდები.
და ბოლოს, რატომ უნდა წაიკითხოთ ? უნდა წაიკითხოთ იმიტომ რომ მოისმინოთ ის აზრები რაც ერთხელ მაინც, ქვეცნობიერის დონეზეც კი გაჟღერებულა თქვენში და  გიუარიათ იმ სიმძაფრით, რა სიმძაფრითაც ყვირის ხოლმე პრეტექსტატ ტაში . გისურვებთ სასიამოვნო კითხვას და გთხოვთ, ბავშვები არასდროს არ დატოვოთ მარტო !

რა თქმა უნdა დიდი მადლობა მანანა ბოსტოღანაშვილს ასეთი საინტერესო თარგმანისათვის, თავისი სენიშვნებით  და  “ოჩოპინტრეს” გამომცემლობას დახმარებისათვის.